Zoet-zoutovergangen
Vroeger was er een geleidelijke overgang tussen het zoute water van de Waddenzee, en het zoete water van de verschillende beken en rivieren. Er waren brakke gebieden waarin speciale vegetatie en fauna een habitat vonden, en door de vrije doorgang konden migrerende vissoorten ongehinderd hun paaigebieden vinden. Door de bouw van dijken, sluizen en gemalen kwam hier een eind aan. Veel soorten hebben geen eigen leefomgeving meer, en de migrerende vissen kunnen hun paaigronden niet bereiken.
Door allerlei, vaak kleinschalige, projecten wordt getracht iets te herstellen van de vroegere situatie. Ontpolderingen zorgen bijvoorbeeld voor plekken waar vegetatie met een vorkeur voor brak water weer kan groeien, vistrappen maken het mogelijk, dat de vissen weer de rivier op kunnen trekken.
Het Platform Herstel zoet-zoutovergangen heeft hierbij een stimulerende en coördinerende rol. Voorbeelden van projecten zijn: projecten langs de Friese Waddenkust, proeven met het spuisluisbeheer in Duurswold, de polder Breebaart, onderzoek aan de spuisluis in Nieuw Statenzijl en de vispassage in Termunterzijl.