Publicaties Natuur

In het handboek zijn de resultaten van zes jaar intensief Mosselwad-onderzoek beknopt weergegeven voor beleidsmakers, natuurbeheerders, visserijsector en wad-ecologen. Een belangrijke vraag die behandeld wordt, is of en zo ja wanneer aanvullende grootschalige aanleg van mosselbanken nuttig en zinvol kan zijn bij het beheer van de wadden of dat een meer passief beheer via vergunningverlening en algemene regelgeving  de voorkeur verdient.

De platte oester Ostrea edulis is een iconische rifbouwer die oorspronkelijk in grote delen van de Noordzee, Delta en Waddenzee voorkwam. Biogene riffen van deze soort zijn opgenomen op de lijst met bedreigde en/of afnemende soorten en habitats in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (OSPAR, 2008).

In 2006 zijn luchttellingen doorgevoerd om het aantal zeehonden in het hele Waddengebied vast te stellen. De luchttellingen werden in de drie Waddenzeelanden bijna op het zelfde moment uitgevoerd volgens het trilaterale 'Seal Management Plan'. Naast deze resultaten is in het artikel ook een overzicht te vinden over de ontwikkeling van het aantal zeehonden in het internationale Waddenzeegebied sinds 1975.

Het onderzoeksinstituut IMARES heeft begin augustus 2007 luchttellingen uitgevoerd boven het Nederlandse gedeelte van de Waddenzee.

De Gewone Zeehonden in de Waddenzee zijn in 2008 geheel hersteld van de virusepidemie uit 2002. Dat blijkt uit tellingen van Wageningen IMARES die deze jaarlijks verricht in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) in de Nederlandse Waddenzee. Die gegevens worden door het Ministerie gebruikt voor toetsing van het beheer en voor toekomstig beleid.

Zoals elk jaar telden onderzoekers van IMARES in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) in 2009 de zeehonden op de zandplaten in de Waddenzee. Er zijn twee soorten zeehonden in de Waddenzee: de gewone zeehond en de grijze zeehond.

Sinds de de jaren ‘60 van vorige eeuw telt IMARES Wageningen UR de gewone zeehonden op de zandbanken in de Nederlandse Waddenzee.  Tijdens een telling wordt met een vliegtuig het hele Nederlandse waddengebied afgevlogen van Den Helder tot in de Dollard. Alle bekende plekken waar zeehonden tijdens laag water op de zandbanken liggen worden bezocht.

In de Middeleeuwen stierf de grijze zeehond in Nederland uit. Nu is hij terug. Vandaag de dag leeft hier het grootste aantal Atlantische grijze zeehonden van het Europese vasteland. In minder dan dertig jaar tijd steeg hun aantal van enkele bezoekers tot ruim 3000 individuen. Dat ging zo snel dat het niet alleen verklaard kan worden door het aantal geboortes. Onderzoekers hebben nu berekend dat de zeehondenpopulatie uit Groot-Brittannië een grote rol speelt in dit verhaal.

Grote hoogwatervluchtplaatsen kenmerken zich door rust en een groot areaal aan wadplaten in de omgeving. Verstoring door  recreanten heeft een negatieve invloed op het aantal overtijende vogels op een hoogwatervluchtplaats. Dit blijkt uit een onlangs uitgevoerde inventarisatie van hoogwatervluchtplaatsen in Nederland, Duitsland en Denemarken.

In 2005 verscheen het rapport "De Waddenzee als kruispunt van vogeltrekwegen".  Literatuurstudie naar de kansen en bedreigingen van wadvogels in internationaal perspectief'.