Kokkelvisserij
De kokkelvisserij is een visserijactiviteit die oorspronkelijk alleen handmatig werd uitgeoefend. Bij de handmatige visserij worden de kokkels met behulp van een soort hark waaraan een net is bevestigd uit de bodem gezeefd. Sinds het begin van de jaren vijftig werd de kokkelvisserij ook mechanisch bedreven. Daarbij werden de kokkels met behulp van zuigkorren aan boord van een kokkelschip gezogen.
In 2004 constateerde het kabinet dat de mechanische kokkelvisserij in de Waddenzee onvoldoende mogelijkheden heeft om zich duurzaam te ontwikkelen. Bij continuering van de mechanische kokkelvisserij werd een verhoging van de voedselreservering en handhaving of vergroting van het areaal aan gesloten gebied voorzien op basis van het EVA II onderzoek en de Europese richtlijnen. Hierdoor past mechanische kokkelvisserij niet binnen het uitgangspunt van ecologisch duurzame economische ontwikkeling van de Waddenzee en werd deze vorm van schelpdiervisserij in de Waddenzee niet langer toegestaan. Vanaf 1 januari 2005 werden geen vergunningen meer afgegeven voor de mechanische kokkelvisserij in de Waddenzee.
Het kabinet heeft tevens een plan opgesteld voor de beëindiging van deze visserijvorm, waarbij een redelijke vergoeding in het vooruitzicht werd gesteld. Een advies over de hoogte van deze vergoeding werd uitgebracht door een speciale commissie.
Sinds 2005 worden er alleen nog visvergunningen voor handkokkelaars uitgegeven. Handkokkelaars mogen 5% van het bestand aan kokkels opvissen. Ze doen dat in de gebieden met de hoogste dichtheden.
