Werelderfgoedstatus beschermend lintje met bepaalde verplichtingen

Angst voor massa's toeristen en nog meer regels, het is de reactie die vaak volgt op het moment dat een gebied wordt voorgedragen om op de Unesco lijst te komen. Volgens minister Veerman van landbouw en natuurbeheer is die angst echter niet gegrond en is de Unesco- status vooral als een koninklijk lintje, een compliment voor het gebied en het beheer in het verleden. Maar wel met bepaalde verplichtingen. Unieke natuurwaarden die behouden dienen te blijven.

Volgens de minister levert de status niet meer beperkende regels op omdat de huidige regelgeving voldoende waarborg biedt voor het behoud.

Vooral om de sceptische eilandbewoners gerust te stellen stelt het ministerie hier nog een apart convenant over op dat de garantie geeft dat er niet meer van dit soort regels bijkomen. Ook de verwachting dat een plek op de lijst massatoerisme veroorzaakt, is niet gegrond.

Wat verandert er dan eigenlijk wel? Een plek op de lijst betekent dat de landen waar het gebied zich bevindt de verplichting op zich nemen het goed te beheren. Een ruim begrip.

Internationaal wordt daar op toegezien en een plan om een snelweg aan te leggen tussen het vaste land naar alle waddeneilanden zal bij voorbeeld tot grote internationale protesten leiden en het niet gaan redden.

Gaswinning vormt bij voorbeeld geen probleem, zolang de natuurwaarden niet worden aangetast. Nederland beheert in overleg met de andere twee landen haar eigen stuk waddengebied en de wereld kijkt toe en laat zich horen als er zaken gebeuren die het gebied zouden kunnen bedreigen.

Een extra waarborg voor het behoud van dit unieke natuurgebied.