Zeegras keerde als enige plant terug naar zee
Het genoom van de bloeiende plant die naar zee ging
Zeegrassen zijn de enige bloeiende planten die teruggekeerd zijn naar de zee. Die stap is vermoedelijk de meest extreme aanpassing die een op land (of in zoet water) levende soort kan ondergaan. Zeegrassen bieden daarom een unieke mogelijkheid om die aanpassingen te bestuderen. Een internationaal consortium onder leiding van RUG-hoogleraar mariene biologie Jeanine Olsen heeft een beschrijving van het genoom van het zeegras Zostera marina gepubliceerd in het tijdschrift Nature van 27 januari 2016.
Het Zostera marina-genoom biedt allerlei mogelijkheden tot verder onderzoek, van aanpassing van ecosystemen in de zee aan klimaatverandering tot de rol die de planten spelen in het wegvangen van kooldioxide of het ontrafelen van het mechanisme achter zouttolerantie, wat belangrijk kan zijn voor de veredeling van landbouwgewassen.
Nut voor de mensheid
Zeegrassen vormen de ruggengraat van een van de meest productieve en diverse ecosystemen op aarde, een ecosysteem dat zich kan meten met koraalriffen en het tropisch regenwoud als het gaat om nut voor de mensheid. Zeegrasvelden zijn onderdeel van het ecosysteem van zanderige kustgebieden rond alle continenten, met uitzondering van Antarctica. Het zijn niet alleen kraamkamers voor jonge vissen en andere organismen, maar de velden beschermen de kust ook tegen erosie en houden het water helder. ‘En ze nemen meer kooldioxide op dan de tropische regenwouden’, zegt Jeanine Olsen.