Kustwacht: alarm vier op vijf keer loos
LEEUWARDEN - Ruim 80 procent van de alarmeringen bij de kustwacht is loos. Ze blijken een gevolg van miscommunicatie. "Slechts een enkele keer is er echt iets aan de hand", zegt woordvoerder Jan Regeling van het Kustwachtcentrum in Den Helder.
Gisteren was het weer zo ver. De kustwacht zocht op de Noordzee en de Waddenzee urenlang naar een verdwenen zeiljacht met twee Jousters aan boord. Zij zouden van Schiermonnikoog naar Terschelling varen, maar bleken vanwege het ruwe weer op zee voor de Dokkumer Ie gekozen te hebben. Daar voeren ze zonder ook maar enig idee te hebben van de commotie die ze hadden veroorzaakt. Familie van de opvarenden sloeg alarm. "In dit geval terecht", aldus Regeling.
"De familie had op een bepaald tijdstip afgesproken op Terschelling, dat was heel helder, maar de twee kwamen niet opdagen. Ze hadden een gsm, maar deze werd niet opgenomen. En het was een relatief kort tripje. Zo gaat het vaker, ieder jaar weer. Vandaar ons dringende advies om een verandering in het reisschema altijd aan elkaar door te geven." Vroeger was een paar dagen zonder contact heel normaal. In havens, op campings en in het buitenland waren alleen telefooncellen waar je munten in gooide. En je had de meldingen en oproepen van de Wereldomroep.
In het huidige 'mobieltjestijdperk' breekt de fase van ongerustheid eerder aan, weet de kustwacht. Regeling: "Overal is tegenwoordig dekking. Op de Waddenzee, het IJsselmeer, geen probleem. En op de Noordzee gaat de telefoon zo'n 20, 25 kilometer uit de kust pas kraken. Het thuisfront verwacht dus ook à la minuut contact." Volgens Regeling zou het verplichtstellen van een sensor voor de pleziervaart de kustwacht flink helpen. " Maar het ministerie van verkeer en waterstaat is nog niet zover."
"Wat een heisa. We waren ons van geen kwaad bewust," zegt schipper Wim Burg uit Joure wanneer hij aan het eind van de middag voet aan wal zet in Franeker. Hij kan het nog steeds niet bevatten dat hij gisteren een heel leger hulpverleners in actie bracht louter en alleen omdat hij op Schiermonnikoog geen bereik had met zijn mobieltje. Burg en een maat van hem doen deze week een rondje Friesland met de zeiljacht van een van hen. Een 35 jaar oude schuit.
Doet het nog best, maar is niet uitgerust is met de luxe van een moderne jacht. Dus geen stroomvoorziening en ook geen marifoon. Gistermiddag in de haven van Schiermonnikoog vatte het duo het plan op om 'buitenom' - via de Noordzee - naar Terschelling te varen. Het thuisfront werd daarvan telefonisch op de hoogte gesteld.
Maar de wind trok aan en het tweetal meende een verstandige beslissing te nemen door terug te keren naar Lauwersoog. Vandaar wilden ze binnendoor naar Harlingen en via het IJsselmeer en Workum aankoersen op hun woonplaats Joure. Maar het mobieltje dat het duo mee had vertikte het. "Vodafone, geen bereik op Schiermonnikoog. Wisten wij veel. Bovendien konden we het toestel niet opladen. Maar ach, we lopen niet in zeven sloten tegelijk. Dat weten ze thuis. Bovendien, zo lekker zonder zorgen op het water, wil het niet lekker indalen dat anderen zich zorgen over je maken". Hebben de mannen ook een les geleerd van deze ervaring: "Ja, in het vervolg geen mobieltje meenemen.
Vroeger toen je die dingen niet had, belde je eens in de week om te zeggen dat alles goed ging. Het is een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het een vertrouwd idee dat er onmiddellijk naar je gezocht wordt, maar aan de andere kant benauwt het dat even niet kunnen bellen tot zo'n commotie leidt".