Zendertje

Het zijn vragen waar onder andere overheidsinstanties duidelijkheid over willen, om daar hun beleid op te baseren. De onderzoekers van Imares voeren in opdracht studies uit en hopen antwoorden te krijgen door een aantal dieren te voorzien van satellietzenders. De eerste les die er uit getrokken is, betreft de geregelde trek van de zeehonden naar de Noordzee. De visserijsector vraagt zich af in hoeverre ze de dieren als concurrent moeten zien. Dat blijkt nauwelijks het geval te zijn, zegt onderzoeker Peter Reijnders. Een marginaal percentage van wat een zeehond eet is commercieel van belang. Met een zender, ter grootte van een pakje sigaretten en met een omhoog staande korte spriet als antenne, kan worden aangetoond welke gebieden de zeehonden bezoeken en waar ze hun voedsel halen. Zonder dat de zeehonden er hinder van ondervinden, stelt Reijnders. Hij verbaast zich over de actie van de zeehondencrèche van Lenie 't Hart in Pieterburen, die bezwaar heeft aangetekend tegen de vergunning voor het zenderproject. Het onderzoek zou geen bruikbare gegevens opleveren omdat de met een apparaatje uitgeruste dieren afwijkend gedrag zouden vertonen. Onzin, zegt Reijnders. "Wereldwijd zijn al duizenden dieren van een zender voorzien en er heeft zich nog nooit een probleem voorgedaan. De onderzoekers zouden ook nooit voor deze methode kiezen als er aanwijzingen zouden zijn dat de zenders het natuurlijke gedrag van de dieren zouden beïnvloeden." Ook 'Pieterburen' heeft het aantal zeehonden in het Nederlandse deel van de Waddenzee geteld. De uitkomsten verschillen sterk van die van Imares. Waar het onderzoeksinstituut op meer dan 6.000 uitkomt, telt de crèche er maar ruim 3500.