Redders beleefden hachelijke avonturen
LAUWERSOOG - De reddingsmaatschappij KNRM huldigt vanavond de redders die in de novemberstorm zeker vijftig mensen van het wad hebben gehaald. Hun acties sneeuwden een beetje onder in alle opwinding over de redding van de dobbe-paarden bij Marrum.
Het regende die nacht hulpoproepen bij het coördinerende Kustwachtcentrum in Den Helder. De zee kolkte, met een gemiddelde golfhoogte van 10 tot 12 meter. De wind ontwikkelde orkaankracht. Geen wonder dat zelfs stevige vrachtvaarders het op eigen motorkracht niet redden. Twee schepen van de bruine zeilvloot, met enkele tientallen gasten aan boord, raakten door krabbende ankers in problemen. Alle opvarenden zouden worden gered.
De bemanning van de Anna Margaretha schoot op 10 kilometer ten noorden van Rottumerplaat een stuurloze kustvaarder te hulp. De vier Amelanders deden een vergeefse poging een lijn over te brengen. De Boer: ,,Ik had juist de mannen voor nader overleg naar binnen geroepen. Net toen de laatste naar binnen stapte, zag ik vanuit een ooghoek een enorme grondzee oprijzen. Ik riep nog dat ze zich moesten vastgrijpen, maar het was al te laat."
De Anna Margaretha kapseisde, kreeg een paar kuub zeewater via de open kajuitdeur naar binnen en richtte zich weer op. Om vervolgens nog twee keer om te slaan en even zovele keren overeind te komen. Bij de laatste draai werd een van de bemanningsleden naar buiten geslingerd en wist een ander hem zowaar weer naar binnen te trekken.
De stuurhut was een wasmachine. Alles tolde in het rond, bemanning incluis. Een gereedschapskist veroorzaakte veel schade. Door het water raakte elektronische apparatuur onklaar. Een van de twee motoren werkte nog. Die werd herstart, waarop de boot uit de (ondiepe) gevarenzone werd gemanoeuvreerd.
De Amelanders waren ongedeerd, op de nodige bulten en schrammen na. Aangezien de buitenantennes waren afgeknapt en er daardoor geen communicatie meer mogelijk was, konden ze dat de buitenwacht niet zelf meer laten weten. De kapitein van de coaster verzuimde tijdig de kustwacht te informeren. Het thuisfront bleef daardoor enkele uren in het ongewisse. De opluchting in het KNRM-verblijf op het eiland was groot, toen vanaf de vuurtoren Brandaris het verlossende telefoontje kwam.
De Boer: ,,Pas toen we aan wal stapten, kregen we in de gaten dat onze familieleden aldoor het ergste hadden gevreesd. Het is niemand in de koude kleren gaan zitten. Elke maandag hebben we onze oefenavond. Maar steeds praten we er dan weer over. Zelf hing ik ondersteboven in de riemen, met m'n hoofd onder water. Dan sta je onder een warme douche toch plezieriger..."
De Anna Margaretha, van binnen en van buiten danig kaduuk, is daarna meteen uit de vaart genomen. De Hindelooper werf Aluboot, de hofleverancier van de subsidieloze KNRM, hoopt de gerepareerde boot binnen veertien dagen weer gebruiksklaar aan het Amelander reddingstation af te leveren. Cees de Boer: ,,Het eerste tochtje zal wel even slikken worden."