Opnieuw dreigt een virusuitbraak onder gewone zeehonden in de Waddenzee:

Onder de gewone zeehonden in de Waddenzee treedt mogelijk opnieuw massasterfte op. Een zeehondenvirus heeft net als in 1988 en 2002 wederom de kop opgestoken. Op 23 juni j.l. zijn op het Deense eiland Anholt in de Oostzee onverwacht hoge aantallen dode zeehonden jongen gevonden met als doodsoorzaak een morbillivirus-infectie. Beleidsmakers, dierenbeschermers en wetenschappers hebben een grote verantwoordelijkheid als het gaat om de toekomst van deze prachtige diersoort. Menselijk ingrijpen in de vorm van grootschalige opvang van zieke dieren, lijkt de meest ethische en humane wijze van optreden. Maar is dat wel zo? Het is vanzelfsprekend dat dood gevonden dieren worden verzameld en opgehaald. Alleen al uit gezondheids-hygiënische overwegingen is dat zeer aan te raden. Tegelijkertijd wijzen wij op de gevaren van ondoordacht menselijk ingrijpen. Om de zeehond te beschermen, moeten we keuzes maken. Kiezen we voor de zwakke dieren, of voor de sterke? Kiezen we voor het individu, of voor de soort? Het opvangen en weer genezen van de minder aangepaste dieren uit de populatie brengt zekere gevaren met zich mee voor de soort als geheel. De Waddenzee is nu eenmaal geen dierentuin of boerderij waar de mens volledige controle over de gang van zaken heeft, maar een natuurgebied waar natuurlijke processen voorop staan en natuurlijke sterftefactoren hun tol kunnen eisen.

Het volledige artikel op de website van IMARES