Zenders geven inzicht in leefpatroon zeehond

Het dier - dat dinsdag mogelijk dood is aangetroffen op Vlieland - moest de wetenschappers van Alterra meer inzicht geven in het leefpatroon van de grijze zeehond.
"Sinds begin jaren tachtig is deze soort sterk in aantal toegenomen in het Nederlandse deel van de Waddenzee, maar eigenlijk weten wij heel weinig over de grijze zeehond", zegt prof.dr.ir. Peter Reijnders, onderzoeker zeezoogdieren bij Alterra.
De zenders sturen geregeld een signaal naar een satelliet. Zo kan worden gevolgd welke afstanden de dieren afleggen en in welke gebieden ze leven. De batterij in de zender van de op Vlieland gevonden zeehond was echter leeg.

Hoewel het apparaatje niet meer functioneerde, hinderde het de zeehond nog steeds, stelt biologe Anja Hazekamp van de Zeehondencrèche in Pieterburen. Volgens haar is er veel te weinig bekend over de invloed die de onderzoekszenders hebben op het zwemmen, jagen en duiken van de dieren. Wel weet zij dat de met tweecomponentenlijm bevestigde zenders verwondingen kunnen veroorzaken als ze op de huid worden geplakt. Dat is bij de crèche diverse keren vastgesteld. Hazekamp betoogt dat de zenders invloed hebben op de stroomlijn van een zeehond.
Wervelingen rond de kop kunnen de dieren hinderen bij het visvangen. Ze oriënteren zich bij de jacht in doorgaans troebel zeewater op trillingen die ze voelen met hun hypersensitieve snorharen. De wervelingen kunnen dat proces verstoren met als gevolg dat een zenderzeehond minder vis vangt en honger lijdt, meent Hazekamp. Volgens haar is bovendien niets bekend over de druk die door de zenders wordt uitgeoefend op de zeehondenhuid bij een zwemsnelheid van 35 kilometer per uur.
De dood van de zenderzeehond toont naar de mening van Hazekamp echter wel aan dat de plaatsing van meetapparatuur slecht is voor de dieren.
De definitieve uitslag van de sectie heeft zij nog niet. Het wachten is nog op de uitkomst van laboratoriumonderzoek van een aantal monsters.