Zeehondencrèche Pieterburen heet voortaan Zeehondencrèche Lenie 't Hart

"Ze hebben het geheim gehouden", zegt Lenie 't Hart, bijna beschuldigend. Maar ze vindt het ook prachtig. "Ooooh", roept ze uit als het nieuwe logo wordt onthuld, met de nieuwe naam van haar levenswerk: Zeehondencrèche Lenie 't Hart. Ze slaat even haar handen voor haar gezicht. En dan: "Wat 'n boudel. Ik vind het heel mooi. Ja, lieve mensen, ja!"

Het was me het feestje wel, zaterdag in twee forse tenten achter de Zeehondencrèche in Pieterburen.Tegen de duizend gasten kwamen het 35- jarig jubileum van de zeehondenopvang vieren. En wat misschien nog wel belangrijker was, de 65ste verjaardag van oprichtster, directeur en 'zeehondenmoeder' Lenie 't Hart.

Zingend begint burgemeester Joan Stam van de gemeente De Marne haar toespraak. Zachtjes maar zuiver: "It' s a beautiful day!...", Naar het muziekje bij de bekende reclamespot van het zeehondje dat wordt vrijgelaten. Zonder Lenie was de zeehond nooit zo'n knuffel geworden, vindt commissaris van de koningin Hans Alders. Zonder Lenie was de milieubescherming in de Waddenzee nooit zo op de politieke agenda gekomen, meent Hendrik Oosterveld, regiodirecteur van Landbouw. En zonder Lenie was Pieterburen nooit zo'n toeristische trekpleister geworden, memoreert burgemeester Stam.

Minister Veerman kon dan wel niet zelf komen, maar de 'onderminister' voor het Noorden, Hendrik Oosterveld, mocht Lenie wel namens hem een zilveren erepenning uitreiken. Niet niks, die penning, want voor Lenie hebben alleen Henk Vonhoff, Ivo de Wijs en eurocommissaris Fischler zo'n erepenning van het ministerie gekregen. Met bijbehorende oorkonde. En dat allemaal vanwege haar jarenlange inzet voor de natuurbescherming, altijd in goede verstandhouding met het ministerie.
Dat is nou eenmaal Lenie, zegt ze zelf ook. "Ik wil tegen onrecht vechten, maar laat de mens wel in zijn waarde. Ga niet meteen actie voeren, maar eerst praten. " En dan moet het hoogtepunt nog komen. De onthulling van het nieuwe logo en de nieuwe naam van de Zeehondencrèche, met de naam van Lenie erachter. Lenie is eventjes bijna sprakeloos. En dan komt er een spraakwaterval vol anekdotes en grappen. Over Wibo van der Linde die haar al helemaal in het begin wilde filmen, maar die net niet kon op de dag dat de zeehond werd vrijgelaten. "Ik zei al, ook al komt de koningin hier, de zeehonden gaan voor. Die vispap gaat eerst de koelkast in en dan pas de koningin" Over hoe het haar eigenlijk allemaal is overkomen en hoe ze steeds weer doorging. En aan het einde, over Prins Bernhard. "Die was er vast bij geweest. 'Lenie, wanneer is het weer feest', zei hij als 'ie me zag en dan trok hij zijn agenda. Dan kwam hij hier met de helikopter. Ja, Prins Bernhard was een van onze grootste supporters."