Lenie 't Hart heeft De Marne in de houdgreep
Juist op het moment dat het hele dorp Pieterburen voor miljoenen op de schop gaat, vooral om de toestroom van bezoekers aan de zeehondencrèche beter aan te kunnen, dreigt Lenie 't Hart het dorp mogelijk verlaten.
De zeehondenmoeder houdt de gemeente De Marne in de houdgreep.
Wat moet Pieterburen met een parkeerplaats als er geen zeehond komt?
De huidige locatie van de zeehondencrèche Lenie 't Hart in Pieterburen voldoet niet meer en moet zo ingrijpend worden aangepast dat nieuwbouw goedkoper is dan verbouw. Lange tijd hoopte het opvangcentrum dat in het masterplan Pieterburen, waar Europese (Kompas)subsidie voor vrijkwam, ook een flinke bijdrage gereserveerd zou zijn om die nieuwbouw mogelijk te maken. Al het geld wordt echter besteed aan het dorp zelf, de aanleg van een nieuwe parkeerplaats en een betere ontsluiting. De crèche bezorgt het dorp weliswaar meer dan 200.000 bezoekers per jaar, de nieuwbouw moet toch maar zelf betaald worden. En dát moet in het centrum op zijn zachtst gezegd met teleurstelling zijn ontvangen. Tel daarbij op dat de uitbreidingsmogelijkheden op de huidige plek door de status van beschermd dorpsgezicht uiterst beperkt zijn en je voelt de knellende oude jas, die de gemeente om het centrum heeft gelegd. Als het plan voor het dorp dan volgens de gemeente toch los staat van de plannen voor de crèche, waarom moeten ze zich dan gebonden moeten voelen aan de huidige plek? En wie kan het Lenie dan kwalijk nemen dat ze dan ook maar eens buiten het dorp gaat kijken wat de mogelijkheden zijn? De zeehondencrèche en Pieterburen horen dan misschien al meer dan 35 jaar bij elkaar als Coca en Cola, de plaatsnaam is met de omdoping tot zeehondencrèche Lenie 't Hart al uit de officiële naam verdwenen. En andere gemeenten langs de noordkust als Delfzijl en Eemsmond zullen de publiekstrekker ongetwijfeld met open armen ontvangen en mogelijk wél met de geldbuidel rammelen. Wethouder Hiemstra van De Marne ontkent in alle toonaarden peentjes te zweten over een mogelijke verhuizing buiten de gemeente, roept dat het masterplan hoe dan ook doorgaat en is ervan overtuigd dat de gemeente eruit gaat komen met de zeehondencrèche. En daar heeft Lenie hem waar ze hem hebben wil. Zou Lenie nu verweten kunnen worden dat ze rancuneus is? Dat ze partijen tegen elkaar uitspeelt om uiteindelijk een zo mooi en goedkoop mogelijk plekje voor haar nieuwe crèche te krijgen? Wellicht. Of is dit gewoon zo goed mogelijk opkomen voor je eigen belang? Het spel is in elk geval nog niet uitgespeeld. Maar de troeven liggen bij Lenie. Want wat moet Pieterburen met een enorme parkeerplaats als er geen (zee)hond meer komt?