Huilers, allemaal huilers

Hij was onderweg met een huiler die op het strand was gevonden. Even later kwam er een tweede telefoontje: met een snelle boot van Rederij Noordgat op weg naar Harlingen om de huiler te brengen, trof de bemanning een tweede huiler aan op een zandbank. Natuurlijk werd die ook meegenomen.

Op donderdag 15 juni werd door onze biologe Anja Hazekamp en zeehondenverzorgster Kitty Attema een doodvermoeide zeehondenbaby gered voor de havenpier van Harlingen, vlakbij de voorbijvarende veerboten en andere schepen. En op vrijdag 16 juni werden niet minder dan vier huilers in de Dollard gevonden. Drie lagen op verschillende plekken langs de dijk te huilen en werden door Lenie 't Hart gered, maar de vierde die Lenie ontdekte was vermoedelijk over de dijk gekrabbeld en zwom wanhopig roepend rond in een binnendijks meertje.
Voor onze meteen opgeroepen EHBZ-er Enno Kruijer een koud kunstje: hij ging met zijn kano te water en kwam tot vlakbij het jonge dier. Toen hij de zeehond in zijn nekvel greep, trok die de kano om. Maar als Enno iets vast heeft laat hij niet meer los, nat pak of niet. En zo kon ook huiler nummer vier van die dag naar Pieterburen worden gebracht. Alle vier hadden nog de navelstreng; die valt na drie of vier dagen af. Het waren dus allemaal pasgeboren baby's. Zondag 18 juni werden er nog twee huilers gebracht door de bemanning van de Harder, een andere boot van het ministerie van LNV.
Het totale aantal huilers in Pieterburen staat nu op veertien, maar dat kan snel veranderen. Komt u ze eens bezoeken?