Zeehond Hannes terug in Nordhorn. In Belgisch graniet

Gepubliceerd op 22 maart 2005OverigAangemaakt door Dagblad vh Noorden (Willem Dekker)

Nordhorn

Hannes is weer terug in Nordhorn. Niet de levensechte zeehond, die zwemt hoogstwaarschijnlijk ergens in de Waddenzee.

Nee, Tiergarten Nordhorn heeft een Hannes in Belgisch graniet. Zeker 350 kilo zwaar. Gisteren werd het stenen beeldhouwwerk op zijn plaats gezet. Voor het zeehondenbassin van de dierentuin Nordhorn, de plek waaruit de reislustige jonge zeehond eind au gustus vorig jaar ontsnapte. De zes weken oude Hannes klom over het muurtje van het verblijf en trok de wijde wereld in. Hij liet zich in de Vechte glijden, de rivier die pal naast Tiergarten Nordhorn stroomt. De vrijheid beviel hem zo goed, dat hij zich stroomafwaarts liet meedrijven. Hij stak bij Gramsbergen de grens met Nederland over, waar de Vechte Vecht heet. Het zeehondje overwoog nog even Coevorden aan te doen, maar besloot richting Hardenberg te gaan. Inmiddels was er een klopjacht op het dier ontketend. Telkens was het dier zijn belagers te slim af. Hannes had het prima naar zijn zin. Hij ving af en toe een visje en op menig stuw genoot hij lekker van het nazomerzonnetje. Maar er waren ook zorgen. Hannes dreigde richting IJsselmeer te gaan en met al die stevige palingfuiken was hij zijn leven niet zeker. De dierentuin riep de hulp in van de zeehondencrèche Pieterburen. Die wilde wel helpen, maar stelde één voorwaarde. Als Hannes gevangen zou worden, ging hij mee naar Groningen om later in zee uitgezet te worden. Na vijf dagen vakantie liep het zeehondje bij de stuw nabij Dalfsen tegen de lamp. Duitse Hannes ging op transport naar Pieterburen. Terwijl het zeehondje in de crèche bijkwam van zijn avontuur, ontstond er achter zijn rug om een strijd tussen Nordhorn en Pieterburen. Het ministerie verbood de uitzetting van Hannes, omdat hij in gevangenschap geboren was. Daarop eiste Nordhorn Hannes terug. Op brute wijze is een einde gemaakt aan de strijd. Hannes werd uit de crèche in Pieterburen gestolen. De actiegroep Hannes Free eiste de ontvoering op en liet weten de zeehond uitgezet te hebben in 'diep zout water'. Nordhorn zat met een flinke kater. Burgemeester Meinhard Hüsemann opperde tijdens het Nordhornse carnaval een standbeeld voor Hannes op te richten. Die suggestie werd opgepikt. Kunstenares Petra Röseler hamerde zo'n 200 uur op het harde graniet met als resultaat een surrogaat Hannes van 350 kilo. Thomas Berling, directeur van de dierentuin Nordhorn, zag het gistermiddag allemaal goedkeurend aan. Duitse en Nederlandse media filmden en fotografeerden alsof de echte Hannes was teruggekeerd. Een mooi stukje publiciteit bij de start van het nieuwe seizoen. Maar wie was er niet: Pieterburen. Niet uitgenodigd. "We hebben nauwelijks contact", zegt Berling. Hij krijgt nog dagelijks telefoontjes van mensen die Hannes hebben gezien. De dierentuin gaat er niet meer op af. "Hannes is in de Noordzee, hopelijk gaat het goed met hem."