Terschelling niet 'glossy' maar ruig
HALFWEG
Het imago van Terschelling hoeft niet onnodig opgepoetst: geen glitters, niet te glossy.
Volgens directeur Dirk Nijdam van Marketing Groningen moet het eiland het vooral hebben van de ruige en diverse natuur, de markante eilanders en de cultuur. ,,Dat is leuk genoeg en heeft voldoende elementen die ook erkend worden door de toeristen."
In Hotel Bornholm op Halfweg presenteerde Nijdam aan zo'n 65 ondernemers de promotiestrategie voor de komende jaren. De specialist is door de Stichting Marketing en Promotie Terschelling (SMPT) ingehuurd om het tij van toeristische neergang te keren. De SMPT is een samenwerkingsverband van VVV, ondernemers, Rederij Doeksen, Staatsbosbeheer en de gemeente.
De teloorgang van het toerisme is niet alleen aan de recessie toe te schrijven, denkt Nijdam. Terschelling moet volgens de Groninger inspelen op de veranderende samenleving en zich richten op bepaalde doelgroepen. Dat moet niet één leeftijdscategorie zijn. ,,Voor je het weet ben je een bejaardeneiland. Een breed publiek zorgt voor diversiteit, dat is voor iedereen interessant."
Veel badgasten komen nog eens terug. ,,De loyaliteit is opvallend en uniek in de toeristische wereld", aldus Nijdam, maar staat staat wel onder druk. ,,De verse instroom ontbreekt. Het wordt een incrowd- clubje." De Terschelling-fans komen vooral uit het noorden.
,,Ergens in Nederland staat een muur. Ten noorden daarvan kent ieder de eilanden, aan de zuidkant heeft men een vaag idee. Velen zijn er nooit geweest." Volgens de marketingspecialist moet Terschelling de komende jaren focussen op die Nederlanders. ,,Je hoeft de grens maar 100 tot 175 kilometer op te rekken."
Nijman stelt dat vooral succesvolle ,,open en kritische wereldburgers'' en ,,maatschappij kritische idealisten'' zich tot Terschelling aangetrokken voelen. Zo'n 20 procent van de bevolking valt in die categorie.
Naast het eigen verhaal moeten de waddeneilanden ook gezamenlijk het gebied promoten. Binnen de Waddenfederatie wordt al samengewerkt, maar de eilanden zitten niet op één lijn. Ameland wil zich meer richten op Duitsland, Zwitserland en de Scandinavische landen. Terschelling en Texel zoeken het voorlopig dichter bij huis. Concurreren op prijs met bijvoorbeeld Turkije heeft geen zin. De kwaliteit is belangrijker, vindt Nijman.