Schip met geld is nog niet binnen

Gepubliceerd op 15 november 2005OverheidAangemaakt door Leeuwarder Courant (hoofdartikel)

Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn. Een pot met €800 miljoen voor het Waddengebied. Geld genoeg om iedereen wat te geven.

De praktijk is weerbarstiger. Alle besluitvorming rondom de Wadden is ingewikkeld en tijdrovend. Dat zal bij de verdeling van het Waddenfonds niet anders zijn.

Aan ambities ontbreekt het niet. Verantwoordelijk minister Sybilla Dekker wil dat in 2007, over anderhalf jaar dus, 'de eerste spade de grond in gaat'. Dan moeten de eerste euro's van de extra miljoenen voor het Waddengebied hun bestemming hebben gevonden. Op dit moment zijn de betrokkenen nog druk met het aftasten van de grenzen van het Waddenfonds.

Nederlands belangrijkste natuurgebied ligt er niet florissant bij. Alle procedures en geredekavel hebben niet kunnen voorkomen dat vis- en vogelstand verslechteren. Er moet hoognodig worden geïnvesteerd.

Het Waddenfonds wordt wel eens smeerolie voor de gaswinning genoemd. De wensenlijsten van natuur, bedrijfsleven, visserij en landbouw geven de indruk dat het ook wordt gezien als een soort haarlemmerolie: genezing voor al uw kwalen.

Inmiddels dringt wel door dat het extra geld is en dat de besteding daarom iets moet toevoegen aan dat wat het Waddengebied zo bijzonder maakt. Dat is de natuurwaarde.

Het Waddenfonds is dus niet een programma voor de sociale en economische ontwikkeling van Noord-Nederland, inclusief West-Friesland. Het is ook niet bestemd voor de omvorming van de landbouw of de sanering van de visserij. Daar zijn andere fondsen voor. Als het extra geld iets bijdraagt aan dat alles is daar natuurlijk niets tegen, maar het is niet het eerste doel.

Die beperking maakt de verdeling niet eenvoudiger. Het dwingt alle partijen verder te kijken dan de eigen belangen. Ondanks alle goede bedoelingen en mooie woorden zullen de tegenstellingen vroeg of laat aan het licht komen.

Het grootste gevaar is dat het schip met geld strandt op de zandbanken van de bureaucratie. De regelgeving is letterlijk grenzeloos, de mogelijkheden voor vertragende procedures onuitputtelijk. Hoopgevend is dat de meeste belanghebbenden dit gevaar zien. Ze beseffen dat een schip met zoveel geld maar eenmaal langs komt. Of het veilig binnenloopt hebben ze voor het grootste deel in eigen hand.