Op een onbetaalbare plek
Wonen op Terschelling is een droom die voor velen onbetaalbaar zal blijven. Jurrit Visser bedacht een list: hij deed een gooi naar de vacante burgemeesterspost en woont nu in ,,de mooiste ambtswoning'' van het land.
Behaaglijk lurkend aan zijn pijp zit Jurrit Visser in zijn tuin. Terwijl hij zich in het najaarszonnetje koestert, neemt de burgemeester nog snel even wat stukken door. Voor hem strekt de Waddenzee zich uit. Vrolijke zeiltjes, de veerboot van Doeksen, opvliegende vogels, en dat alles in het prachtige grijzige pallet dat zoveel badgasten bekoort.
,,Prachtig'', zegt Visser. ,,Ik kan hier hele dagen naar kijken. Hoe de kleuren veranderen, de wolken....'' Zijn vrouw Bartje valt hem bij: ,,Je gaat er helemaal naar leven. Als ik de veerboot zie varen, dan denk ik: is het al weer zo laat.''
Bij een burgemeesterswoning op een Waddeneiland komt onwillekeurig het beeld van zo'n statige villa uit de jaren dertig naar boven. Zo niet op Terschelling. Dat liet in 1970 een kranige bungalow bouwen op de duinen bij de Dellewal. Verzekerd van fraaie vergezichten en bovendien lekker beschut tegen kille noordenwinden.
R. G. M. D. Feekes van BNA Architecten in Tytsjerk tekende voor het ontwerp. Het gelijkvloerse woonhuis verrees op de fundamenten van de oude zeevaartschool. De kelder van dit instituut zit nog gewoon in de grond.
,,Ik heb de mooiste ambtswoning van Nederland'', constateert Visser tevreden. Niet eens zo zeer vanwege dat huis zelf, maar dat fabuleuze uitzicht! In Heerenveen woonde het echtpaar in ,,een gewoon rijtjeshuis''. Als ze zelf een huis moesten kopen, dan kozen ze misschien wel voor een oudere woning, want dat leeft toch meer. ,,Maar dit huis is heel praktisch'', vindt Bartje Visser. Beiden zijn erg verguld met hun woonstee op het eiland.
,,Als burgemeester van een middelgrote gemeente beschik je ook niet over een kapitaal inkomen'', legt Jurrit Visser uit. En dat heb je tegenwoordig wel nodig, wil je een beetje woning op Terschelling kunnen financieren. De huizenprijzen zijn er de laatste jaren de pan uitgerezen.
Daarbij komt dat een burgemeester steeds maar weer voor zes jaar wordt benoemd. Zo'n toch korte periode bemoeilijkt een eventuele huizenaankoop. ,,En ik zie nog grotere problemen als de gekozen burgemeester er komt. Dat wordt wellicht iedere vier jaar weer een ander.''
Destijds werd de burgemeesterswoning ruim opgezet, zodat er ook allerlei representatieve partijtjes konden worden gegeven. Dat is niet meer van deze tijd, zegt Visser. De breed uitgemeten eetzaal fungeert nu als werkkamer. Het bescheiden burgemeestersbureau staat pal tegen het raam, zodat de eilandbestuurder tijdens zijn overpeinzingen over dat prachtige Wad kan turen.
Heeft hij even genoeg van de bestuurlijke besognes, dan kan Visser zich in de al even ruim bemeten woonkamer warmen aan een knappend haardvuur. ,,Ik denk dat mijn voorgangster niet zo van openhaarden hield, want toen wij hier kwamen wonen, stond hier meters brandhout, dat er zo te zien wel veertien jaar had gelegen.'' De Vissers weten er wel raad mee. In de bijna drie jaar dat ze nu op het eiland wonen, is de houtstapel danig geslonken.
Waar een van de eerdere burgervaders zijn jachtgeweren bewaarde, hebben de Vissers hun boeken opgestapeld. Bovenin de kast prijkt het sundrum-masker, dat Visser al kort na zijn installatie opzette. Zo vierde hij het gemaskerde sinterklaasfeest met de Terschellingers.
In de hal wijst de burgemeestersvrouw op de talloze deuren die er op uitkomen. ,,Als je het eenmaal weet, is dit huis heel logisch opgezet. Maar gasten verdwalen hier nogal eens. Misschien moeten we hier volgend jaar met Oerol maar zo'n John Lanting-klucht opvoeren, ha, ha, ha!''