'De Friezen hebben vooral water en een grote zandbak gekocht'

Gepubliceerd op 28 september 2005OverheidAangemaakt door Dagblad vh Noorden (Eddy Schaank)

Schiermonnikoog

We zien het zo graag als een Gronings eiland en al jaren lijkt het erop dat Schiermonnikoog inderdaad naar onze provincie wandelt.

Door zandaangroei ligt de oostelijke punt van Schier op het grondgebied van de gemeente Eemsmond en dus van de provincie Groningen. Maar op 1 januari 2006 is Schiermonnikoog weer helemaal van de Friezen. istermiddag werd op het betwiste stukje zand een grenscorrectie bezegeld. 'Het eenduidige gezag op Schiermonnikoog is weer hersteld'.

De 'historische gebeurtenis' werd door beide kampen als heuglijk beschouwd. Natuurlijk door de bestuurders van Friesland en Schiermonnikoog die hun eiland weer helemaal in handen hebben en zelfs een stukje land en een stuk water van de buren hebben veroverd. Al moesten ze er wel de portemonnee voor trekken.

De provincie Groningen heeft 274.000 euro ontvangen en de gemeente Eemsmond 37.000 euro ter compensatie van de verminderde inkomsten uit het provinciefonds en het gemeentefonds. De Groninger delegatie toonde zich ook tevreden over de grondtransactie, daarbij vrolijk voeding gevend aan de animositeit tussen de Friezen en de Groningers. "We hebben goede zaken gedaan", grapte Gronings gedeputeerde Henk Bleker. "De Friezen hebben vooral water en een grote zandbak gekocht."

Om precies te zijn, door de grenscorrectie krijgt Schiermonnikoog er 7 hectare zand (zo'n tien voetbalvelden) en 7 vierkante kilometer water bij.

Burgemeester Gerard Renkema van Eemsmond, die ruiterlijk erkende nog nooit eerder op het stukje gemeentegrond op Schier te zijn geweest, was ook niet rouwig over het verlies. "Wel wat weemoedig. Eemsmond genoot de twijfelachtige eer de 'grootste gemeente van Nederland' te zijn. Om van de ene naar de andere kant van de gemeente te komen zouden we zo'n tweeënhalf uur onderweg zijn. Je moet er niet aan denken dat er op ons stukje van Schiermonnikoog iets ernstig zou gebeuren."

Daarmee stipte Renkema de meest dwingende reden voor de grenscorrectie aan: de gedeelde macht op het eiland. Bij een ramp of calamiteit in het kwetsbare gebied zou het gemeentebestuur niet handelend kunnen optreden op het oostelijke puntje van de Balg. "Het eenduidige gezag op Schiermonnikoog is weer hersteld", zo prees de Friese commissaris van de koningin Ed Nijpels zich gelukkig.

De ceremonie van de grondoverdracht (er werden vlaggen gestreken en gehesen, champagne gedronken en volksliederen aangeheven) ging aan de bewoners van Schiermonnikoog ongemerkt voorbij. "Dit interesseert de eilanders helemaal niets", zo beweerde 'de natuurman' en gepensioneerd hoofdonderwijzer van Schier, Henk Koning. Ze komen het dorp nauwelijks uit en al helemaal niet op deze onherbergzame zandvlakte. Ze zien dit als een feestje voor hoogwaardigheidsbekleders." Maar Bleker waarschuwde alvast (met een brede glimlach) dat de grens bij Schier altijd een twistappel zal blijven. "We hebben besloten dat de oude grens altijd het ijkpunt zal zijn. Als Schiermonnikoog daar ooit helemaal overheen is gewandeld, zullen we het eiland alsnog inlijven."