Texel en Vlieland stoeien om walvis

Gepubliceerd op 28 juni 2004Natuur en LandschapAangemaakt door InterWad (gelezen in de Texelse Courant)

Lukt het EcoMare om als een van de weinige musea in Europa het skelet van een bultrug in huis te krijgen? De kans is groot, alleen op Vlieland wordt er nog wat anders over gedacht. Op beide eilanden zijn diverse bewoners in de ban geraakt van een walvis die op de Vliehors is aangespoeld. EcoMare mag hem hebben van de burgemeester van Vlieland, maar de Friese eilandbewoners willen hun vondst eigenlijk niet kwijt.

De zeldzame bultrug werd dinsdagmiddag ontdekt nabij de vliegtoren van de luchtmacht op de Vliehors. Het levenloze dier was verstrikt geraakt in een nylontouw dat tot in haar speklaag om haar nek verstrengeld zat. Burgemeester Rob van der Mark van Vlieland liet het acht meter lange kadaver al een paar uur na de ontdekking begraven op de militaire zandvlakte, omdat hij niet goed wist wat hij ermee aan moest. Het was de burgemeester niet gelukt om van EcoMare en natuurhistorisch museum Naturalis in Leiden telefonisch advies te krijgen en hij had geen zin het kadaver lang te laten liggen vanwege onder meer de volksgezondheid. Dat het een zeldzame bultrug was, was toen nog niet bekend en een wel gelukt telefoontje naar het zeehondencentrum in Pieterburen had de burgemeester alleen maar geleerd dat de wetenschappelijke waarde van de walvis gering was.

Bij EcoMare begonnen de wetenschappelijke alarmbellen wel meteen te rinkelen toen ze daar woensdagochtend via Vlielander Dirk Bruin en NIOZ-bioloog Kees Camphuijzen de eerste foto’s van het dier onder ogen kregen. De opwinding was des te groter, omdat het om een verse bultrug ging. Ter plekke ontstond het plan om de volgende dag al een bergingsteam naar Vlieland te gaan en het dier weer op te graven, zodat skelet en eventueel andere onderdelen behouden konden blijven. 'Er zijn in Europa maar twee musea die het complete skelet van een bultrug hebben', aldus bioloog Arthur Oosterbaan van EcoMare. 'Het ene staat in Brussel en de ander op IJsland.' Dat de zeldzame walvis meteen was begraven, kwam in zijn ogen over als het terug overboord gooien van de goudschat van de Lutine. Aan de andere kon hij het ook wel begrijpen, omdat de gemeente Vlieland anders had moeten opdraaien voor de bergingskosten.